Historie Stichting Reddingsplan Franciscuskerk
De St. Franciscuskerk in Oudewater is een driebeukige neogotische kruiskerk, in 1881 ontworpen door architect Everhardus Johannes Margry, een leerling van de bekende architect Pierre Cuypers. De spitse toren van deze kerk en het karakteristieke zadeldak van de St. Michaëlkerk bepalen samen het silhouet van Oudewater.
Toen in 1992 houtrot in de toren werd geconstateerd, moest op korte termijn een flink bedrag op tafel komen om de schade te herstellen. Uitstel van de reparatie zou onherroepelijk tot grote problemen hebben geleid. Daarom is in 1992 Stichting Reddingsplan Franciscuskerk opgericht met als doel geld in te zamelen voor restauraties en onderhoud van de kerk. De kosten tot behoud van dit rijksmonument zijn hoog en de parochiegemeenschap/locatie kan dat niet alleen opbrengen, temeer omdat de overheid zich wat betreft restauratiesubsidies steeds verder terugtrekt en een grotere lokale bijdrage verlangt.
Steun
Er is voor gekozen de Stichting als zelfstandige eenheid te laten functioneren zodat voor iedereen duidelijk is dat het geld van de Stichting uitsluitend aan kerkgebouw, inventaris en bijgebouwen besteed wordt. De Stichting zamelt geld in door middel van acties zoals Rommelmarkten, Kerstmarkt, Oliebollen- en Sponsoracties. Bij al deze activiteiten kan de Stichting rekenen op de steun van bijna driehonderd enthousiaste en trouwe vrijwilligers en een flink aantal sponsors zowel financieel als met bijdragen in natura.
De Stichting had een voortvarende start want in 1994 kon een bedrag van bijna 94 duizend gulden voor restauratie van toren en kerk aan het toenmalige parochiebestuur worden overgemaakt. Gezien de korte periode dat de Stichting actief was een prestatie van formaat.
Herstel en behoud
In de loop der jaren heeft de Stichting verschillende keren nogmaals bijgedragen aan projecten tot herstel en behoud, zoals bij de restauratie van de kerkhofkapel en het opknappen van de kandelaars bij en op het altaar. De grootste inspanning heeft de Stichting echter geleverd bij de restauratie van 2010 tot 2012 waarbij de kerk onder andere een nieuwe fundering kreeg. Dankzij een aanzienlijke bijdrage van de Stichting (bijna vijfhonderdduizend Euro) kon dit werk financieel sluitend worden gemaakt.
Subsidie
Hoewel de kerk nu weer een stevig fundament heeft is de algehele restauratie van de kerk nog lang niet voltooid. Twee van de zes restauratiefases zijn afgerond en er moet dus nog veel werk gebeuren waarvoor het werk van Stichting Reddingsplan noodzakelijk blijft. Verder wil de Stichting naar vermogen bijdragen aan sober en doelmatig onderhoud. Daarvoor krijgt de Locatieraad van de Rijksdienst Cultureel Erfgoed weliswaar subsidie maar wel onder de voorwaarde dat er co-financiering is ter waarde van 50% van het begrote bedrag. Daar kan de Stichting voor zorgen, natuurlijk in goed overleg over een correcte besteding van het geld.
Op 2 april 2017 heeft de Stichting haar 25-jarig jubileum gevierd. Locatieraadvoorzitter Cees Jongeling benadrukte in zijn toespraak tijdens deze viering dat zonder de steun van de Stichting het gezelschap op dat moment niet in de kerk had kunnen staan. Hij refereerde hiermee aan de grote financiële steun van de Stichting bij het herstel van de fundering van de kerk.
Derde fase
Begin 2019 is begonnen met de derde fase van de restauratie die het herstel van ‘Transept’ (dwarsbeuk) en ‘Viering’ betreft zowel van binnen als van buiten. Ook hieraan heeft de Stichting financieel een grote bijdrage geleverd. Deze fase is in het eerste kwartaal van 2020 afgerond. Dan resten nog fases 4 en 5 voor de zijbeuken en het middenschip. Het gaat hier om grote bedragen waarvoor eerst de nodige middelen gevonden moeten worden.
Op de website van Katholiek Leven is een artikel te lezen en leuke film te zien over de derde restauratiefase en vooral de mensen die erbij betrokken zijn, waaronder een oud-bestuurslid van de Stichting.
Het zal duidelijk zijn dat voor de instandhouding van kerk en bijgebouwen
het werk van de Stichting onmisbaar is!
